Kiedy jeszcze studiowałem i jeździłem na konferencję naukowe, wkurzałem się, że gdy chciałem poczytać w sieci jakąś publikację naukową, to kazali mi za to płacić. Owszem, to też są prawa autorskie, ale moim zdaniem dostęp do prac naukowych powinien być darmowy.
Unia Europejska myśli tak samo. Może się okazać, że dostęp taki będzie darmowy już po 2020 roku. Chodzi szczególnie o te prace, które były finansowanych i współfinansowanych ze środków publicznych. A takowych jest sporo. Chcemy, aby społeczeństwo się rozwijało i uczyło, a blokuje dostęp do wiedzy. Przecież gdyby nie szybki rozwój na świecie nie byłoby tego, co mamy. Prywatyzacja dostępu do wiedzy powoduje niestety zahamowanie tego rozwoju. Nie każdego stać, aby się uczyć, jak to mawiają.
Dostęp do wiedzy zahacza też czasem o prawa autorskie, o własność intelektualną.
Nie ukrywajmy jednak, że nie każdego stać na to, aby się kształcić. Tak marnują się wielkie talenty. Byłem tego świadkiem nie raz. Jest też przepis, który bardzo lubię. W Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka w artykule 27 zapisano, że każdy człowiek ma prawo do swobodnego uczestniczenia w postępie nauki. Tak się składa, że prywatyzacja środków naukowych blokuje to, co oznacza, że łamie w jakimś sensie prawo. Zasobność portfela albo jej brak nie powinna blokować nauki. Wiele dzieci z mniej zamożnych rodzin, mimo że są zdolne, to nie mogą się uczyć. Powiecie, że są stypendia i tak dalej, ale są na pewnym poziomie już. Małe dzieci mają problem, przez co tracą chęci na dalszy rozwój.
