Telefonia komórkowa na całym świecie rozwinęła się w niesamowitym tempie. Jeszcze niedawno ludzie chodzili w wielką krową z antenką przy uchu, a teraz mamy malutkie urządzenia. To jest to, co użytkownicy zauważają. Mało kto wie, jak rozwinęła się warstwa telekomunikacyjna, jakie funkcjonalności zyskaliśmy, z czego już nie korzystamy. Przez prawie 24 lata mieliśmy tak wiele zmian, że ciężko to zliczyć. Musicie to przeczytać.
1992 – sieć Centertel, czyli 1G w Polsce
Pierwsza sieć telefonii komórkowej w Polsce nazywała się Centertel i posiadała znaczny kapitał zagraniczny. Dokładniej, nasza Telekomunikacja Polska SA posiadała 51% udziałów, natomiast Ameritech (obecnie AT&T – pierwszy operator komórkowy w Stanach Zjednoczonych) oraz France Telecom (obecnie Orange) mieli po 24,5% udziałów. Spółka została założona w grudniu 1991 roku, natomiast usługi komercyjne zaczęły być świadczone 18 czerwca 1992 roku. Jak widzicie, poszło wtedy bardzo sprawnie.
Sieć Centertel korzystała ze standardu NMT450i, który miał jedną bardzo dotkliwą wadę. Mianowicie, głos był transmitowany z użyciem analogowej modulacji FM, bez żadnego szyfrowania. Dlatego też możliwe było podsłuchiwanie rozmów. Wystarczyło mieć odpowiednie urządzenie radiowe, być w zasięgu stacji bazowej jednego z rozmówców oraz wiedzieć, na którym kanale odbywa się rozmowa.
Najpopularniejszym telefonem z tamtych czasów jest chyba Motorola Associate 2000, czyli przysłowiowa “cegłówka” bądź “kaloryfer”. Urządzenie, wraz z akcesoriami samochodowymi kosztowało prawie 2 500 zł, a bateria trzymała jeden dzień roboczy, a dokładniej do 10 godzin w trybie czuwania. Dzisiaj za tą cenę możemy kupić np. iPhone 6, który w czasie czuwania pociągnie do 10 dni. Nie wierzycie? Wystarczy, że wyłączycie transmisje danych oraz zmusicie telefon do pracy w sieci 2G. Wrzućcie go sobie do torby i sami zobaczycie ile jest w stanie wytrzymać bateria Waszego smartfona, którego podłączacie co noc do ładowarki 🙂
[vlikebox]
1996 – pierwsze sieci GSM
Przez niecałe 4 lata PTK Centertel był monopolistą, jeśli chodzi o świadczenie usług za pomocą sieci komórkowych. 1 lutego 1996 roku, Polkomtel (operator sieci Plus) otrzymał pierwszą koncesję na używanie pasma 900 MHz. Jeszcze w tym samym miesiącu, tj. 26 lutego, drugą koncesję otrzymała Polska Telefonia Cyfrowa (operator sieci Era, czyli dzisiejszy T-Mobile). Na początku usługa była dostępna w Warszawie oraz, a następnie w kilkunastu większych miastach. Przykładowo, sieć Plus GSM po pierwszym roku działania była dostępna w ponad 200 miastach i większych miejscowościach (tj. powyżej 5 tys. mieszkańców). Polkomtel nie zapomniał również o drogach i zapewnił zasięg swojej sieci na ponad 2 tysiącach kilometrów głównych dróg. Dało to w sumie pokrycie 40% terytorium Polski oraz zapewnienie możliwości świadczenia usługi dla 60% mieszkańców.
PTK uruchomiło swoją sieć cyfrową dopiero 1 marca 1998 roku pod nazwą Idea Centertel. Jednak trzeci gracz zaczynał od 1800 MHz, ponieważ już posiadał system analogowy działający w paśmie 450 MHz.
1998 – pierwsze telefony “na kartę”
W czerwcu 1998 roku Polkomtel uruchomił pierwszą w naszym kraju ofertę typu prepaid, czyli najpierw płać, a później rozmawiaj 😉 Usługa nosiła nazwę Simplus i reklamowana była przez charakterystycznego ludzika.
Ciekawe jest, że Era uruchomiła swoją usługę prepaid, tj. Tak Tak, 2 dni po Plusie. Jak widać obaj operatorzy szli “łeb w łeb” od samego początku, jeśli chodzi o nowe usługi.
GPRS
1 lipca 1999. Jest to ważna data na rynku sieci telekomunikacyjnych. Plus podpisał wtedy umowę z Nokią na dostawy wyposażenia GPRS. To właśnie Polkomtel, jako pierwszy operator w naszym kraju wdrożył usługi GPRS zintegrowane z siecią GSM. Był to bardzo duży krok do przodu. Sprzęt, który dostali od Nokii pozwolił na uzupełnienie bezprzewodowej łączności osobistej o technologię transmisji pakietowej. Właśnie ten ruch zapoczątkował wprowadzenie usług internetowych na rynek masowych usług telefonii komórkowej.
"Jego pełne zastosowanie wymaga jednak otrzymania przez nas dodatkowych częstotliwości z pasma 1800 lub 900 MHz" - powiedział pan Władysław Bartoszewicz, Prezes Zarządu i Dyrektor Generalny, Polkomtel S.A..
Technologia GPRS pozwalała na szybkie jak na tamte czasy przesyłanie danych w sieci GSM. Oferowała ona przepustowość powyżej 100 Kb/s. W tym czasie na rynku mamy też drugiego gracza. Nokia staje się przodującym na świecie producentem telefonów komórkowych oraz najlepszym dostawcą telekomunikacyjnych sieci przewodowych i bezprzewodowych, oraz sieci IP, a także związanych z nimi usług. Jest to jej czas. Większość posiadających telefony osób ma telefon firmy Nokia. 1 marca 200 roku 1 marca sieć Plus GSM rozpoczęła świadczenie usług na częstotliwości 1800 MHz. Koncesję na działalność w paśmie 1800 MHz, którą Polkomtel S.A. otrzymał od Ministra Łączności we wrześniu 1999 roku. Pozostali operatorzy w rok później również rozszerzyli swoje sieci do standardu GSM1800 – w dużych miastach z 1800, a na pozostałym obszarze z 900 MHz.
[vlikebox]
EDGE
Kolejnym krokiem na drodze telekomunikacyjnej było EDGE. Jest ono rozszerzeniem dla technologii GPRS. Prócz nazwy EDGE używa się też dlatego terminu EGPRS – Enhanced GPRS. EDGE nazywana jest czasami technologią 2.5G. Poprawiono w nim interfejs radiowy. Pozwoliło to na uzyskanie trzykrotnie większej prędkości pobierania danych (do 237 kb/s) w porównaniu z GPRS. Na tym jednak możliwości sieci GSM się kończą.
UMTS
Od 10 lat na świecie szybko rozwijane są sieci 3G, czyli trzeciej generacji. Od 2004 roku Plus, a od 2005 Era i Orange (dawniej Idea) świadczą swoje usługi w najnowszej, trzeciej generacji sieci — UMTS. Zapewnia ona między innymi lepszą jakość głosu i szybszą transmisję danych. W roku 2007 swoją działalność rozpoczął także operator Play. Jest to czwarty gracz na rynku usług telefonii komórkowej. Swoją infrastrukturę całkowicie oparł na technologii UMTS. Wraz z wprowadzeniem sieci UMTS pojawiły się również telefony komórkowe trzeciej generacji. W podstawowej wersji pozwala ona na pakietowe przesyłanie danych z maksymalną prędkością 348 kb/s. Jest to niewiele więcej, niż dawało nam EDGE.
HSDPA
Jest to technologia, której wprowadzenie pozwala na szerokopasmowy bezprzewodowy dostęp do internetu. Zasięg działania HSDPA, choć stale rozszerzany, nadal stanowi niewielki procent obszaru naszego kraju. W ubiegłym roku operator Plus, czyli firma Polkomtel, jako pierwszy komercyjnie udostępnił technologię HSUPA (ang. High-Speed Uplink Packet Access). Co ta funkcjonalność zapewnia? Poprawia ona znacznie transfer danych w kierunku sieci do prędkości 1,9 Mb/s.
LTE
Najnowsza faza rozwoju sieci komórkowych to LTE, czyli Long Term Evolution. LTE 1800 MHz ma prawo korzystać z częstotliwości 800 MHz od 1 stycznia 2015. Głównymi celami nowego standardu jest zwiększenie możliwości telefonii komórkowej poprzez zwiększenie prędkości przesyłania danych, zmniejszenie opóźnień, zwiększenie efektywności spektralnej łączy radiowych, zmniejszenie kosztów transmisji danych, uproszczenie architektury. 14 maja 2014 roku Plus jako pierwszy udostępnił LTE w roamingu.
6 listopada 2014 roku Plus, jako pierwszy operator w Polsce, z sukcesem przeprowadził testy przesyłania danych z prędkością 300 Mb/s. Wykonano je w technologii LTE-Advanced. Prędkość pobierania 300 Mb/s została uzyskana przy wykorzystaniu agregacji dwóch częstotliwości nośnych 20 MHz w standardzie LTE FDD, działających w pasmach 1800 MHz oraz 2600 MHz.
Operatorzy komórkowi świadczący usługi LTE w Polsce dla klienta indywidualnego:
- Cyfrowy Polsat – LTE 1800 MHz
- Plus – LTE 1800 MHz
- Play – LTE 1800 MHz i testowo LTE 2100
- Orange – LTE 1800 MHz
- T-Mobile – LTE 1800 MHz
[vlikebox]
